Kino „Zorza”
Kino w Kórniku powstało w budynku, w którym niegdyś mieścił się Hotel Victoria Leonarda Ellmana (widoczny na zdjęciu poniżej z lewej strony).
W osobnym wpisie szczegółowo opiszę historię samego hotelu, jego właściciela oraz przemiany, jakie przeszedł ten wyjątkowy budynek na przestrzeni lat.
Kino w Kórniku pojawiło się w 1952 r. w tzw. Sali Ellmanna jako objazdowe. Po latach zawieruchy wojennej budynek zyskał nowe życie, jako centrum kultury i rozrywki dla mieszkańców Kórnika i okolic. W 1954 r. przyjęło nazwę „Zorza”.
Od roku 1964 kinem kierowali Wanda i Wojciech Mikołajczakowie.
Pierwsze zdjęcie, które prezentuję, pochodzi prawdopodobnie z początkowego okresu działalności kina. Świadczy o tym m.in. stan budynku – w porównaniu z kolejnymi zdjęciami, które załączam do wpisu widać, że jest on przed remontem, tynk odpada ze ścian, a na fasadzie brakuje neonu „Kino”.
Na zdjęciu powyżej można dostrzec, że nad drzwiami jest już wypuszczony kabel, prawdopodobnie przygotowany do zawieszenia neonu. Jednak najbardziej interesującym elementem jest tabliczka po prawej stronie drzwi. Choć jest ona nieco nieczytelna, po powiększeniu można odczytać napis, który wg mnie brzmi:
„KINO STAŁE w Kórniku”.
Po dokładnej analizie napisu na plakacie doszedłem do wniosku, że może on brzmieć „Nasze czasy”. W 1954 roku, miała miejsce premiera filmu pt. „Nasze Czasy”, jednak nie ma pewności, czy był on również prezentowany w Polsce. Temat zatem pozostaje otwarty.
Kolejne dwa zdjęcia pochodzą z lat 70. XX wieku. Na budynku widnieje już neon z napisem Kino. Na fotografii widać również przystanek Zakładu Komunikacji Autobusowej WPK – Oddział w Kórniku, widzimy również znaną wszystkim Kawiarnie Kaprys wówczas jeszcze pod szyldem Kawiarnia – Bar.
Następne zdjęcie to wg mnie również lata 70. lub początek 80. Fotka w dwóch wersjach: mono i kolor.
Dla zdjęć poniżej rok można określić precyzyjnie. W kinie odbywa się wystawa z okazji 50 lecia Koła Łowieckiego w Kórniku, które zostało założone w 1935 roku. Jest to zatem 1985 rok.
Kórnickie Kino Zorza oraz przyległe do kina pomieszczenia stanowiły również siedzibę Kórnickiego Towarzystwa Kulturalnego. Nad wejściem do kina widoczny jest szyld Towarzystwa oraz lampy z literami KTK stanowiącymi skrót nazwy.
Podczas gdy zachowało się wiele zdjęć przedstawiających kino „Zorza” z zewnątrz, niestety brak jest fotografii wnętrza budynku. Jedyne zdjęcia, które udało się odnaleźć, pochodzą ze spotkania lub sesji naukowej organizowanej przez Kórnickie Towarzystwo Kulturalne (KTK). Te nieliczne fotografie stanowią cenne świadectwo wydarzeń kulturalnych odbywających się wewnątrz kina, mimo że nie oddają pełnego obrazu jego wnętrza.
W kwietniu 1990 r. sala kina „Zorza” i wyposażenie stały się własnością rodziny Ellmann. Po półrocznej przerwie w pracy kina wynajął je Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury, który od 1 stycznia 1991 r. zrezygnował z wynajmu klubu przy kinie. W 1996 r. kino przestało działać […].
Zamknięcie Kina „Zorza” zakończyło działalność stowarzyszenia Klub filmowy i jego trzech sekcji: Dyskusyjnego Klubu Filmowego „Tytus”, Amatorskiego Klubu Filmowego „Super 8” oraz sekcji fotograficznej „Akces”.
źródło: Leksykon Krajoznawczy Gminy Kórnik
Na koniec jeszcze kilka dodatkowych informacji związanych z Kinem Zorza
- w 1972 r. młodzież związana z Klubem „Bratniak” utworzyła stowarzyszenie zarejestrowane pod nazwą Klub Filmowy.
- 5 września 1975 r. z inicjatywy tego klubu otwarto siedzibę stowarzyszenia pod tą samą nazwą.
- z klubu korzystały inne stowarzyszenia m.in wspomniane wyżej Kórnickie Towarzystwo Kulturalne oraz Klub „Pro Sinfonika”.
Poniżej zamieszczam fragment tekstu zamieszczonego na stronie wmalymkinie.pl dotyczącego kina w Kórniku. O miłości do kina opowiada nam Janina Krawiarz, animatorka kultury filmowej, członkini Stowarzyszenia Filmowego CinéEuropa, związana z Letnią Akademią Filmową w Zwierzyńcu
„Jak zaczęła się Pani przygoda z kinem?
Moje ukochane kino to kino Zorza. Mieściło się w Kórniku. Budynek pozostał, choć szyld się gdzież zawieruszył. Przed wojną mieściła się tam restauracja, której właścicielami byli Elmanowie. Po wojnie słuch po nich zaginął, a budynek został upaństwowiony.
Odkąd pamiętam kino to było niezwykle ważne dla wszystkich mieszkańców – i dla tych małych i dla tych dużych. W latach 50. w repertuarze były głównie filmy radzieckie, ale grana też była klasyka rosyjska. Byłam w czwartej czy piątej klasie, kiedy oglądałam po raz pierwszy „Damę z pieskiem”. Byłam tym filmem zachwycona. Z mojej młodości pamiętam jeszcze drugi film radziecki „Lecą żurawie”.
Pójście do kina było wówczas najpiękniejszą rozrywką! W domach nie było telewizorów, radio owszem, ale miało tylko dwa programy. Więc do kina chodzili wszyscy, by wspólnie się śmiać i wzruszać. Kochałam to kino. Oglądałam wszystkie filmy, jakie miało w repertuarze. Nie wybrzydzałam. Dziś sobie mogę na to pozwolić, wtedy chodziłam na wszystko.
Jaką rolę odgrywa kino w małej miejscowości?
Rola kina w małych miejscowościach była ogromna. Po pierwsze, kulturotwórcza i edukacyjna. Małe kina uwrażliwiały młodych widzów na rzeczywistość. Jeśli film jest obrazem rzeczywistości, to pokazuje, w jaki sposób można zacząć na nią patrzeć na nowo.
Po drugie – rola promocyjna. Po trzecie – integracyjna. W małym kinie wszyscy widzowie byli niczym rodzina, która ogląda wspólnie film, a potem o tym filmie rozmawia. Multipleksy są anonimowe i śmierdzą kukurydzą.”
Witam. O Ellmannach słuch po wojnie nie zaginął,tylko ówczesna władza nie chciała ich zauważać.
Pozdrawiam
Maciej Ellmann
I jeszcze drobny komentarz uściślający. Sala kina Zorza w 1990 r. nie „stała się” własnością rodziny Ellmann, ponieważ była nią niezmiennie od czasu jej wybudowania. Została ona wybudowana jako sala balowa przy restauracji hotelu Victoria. Po wojnie została adoptowana na salę kinową. Sala ta była użyczana lub wynajmowana miastu przez Spadkobierców Leonarda Ellmanna. Przęjęcie wyposażenia kina miało miejsce z powodu zadłużenia miasta względem włąścicieli budynku i jest to prawdą, że wówczas wyposażenie, zarówno sali kinowej, pomieszczeń przyległych oraz całej części projekcyjnej i operatorskiej przeszło na własność właścicieli budynku.